ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Κείμενο που μοιράστηκε στο σημείο της μαθητικής παρέλασης του Περάματος:

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ,

ΤΟΣΟ ΣΕ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΘΝΟΣ, ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Οι στρατιωτικές παρελάσεις πραγματοποιούνταν από την αρχαιότητα με σκοπό την επίδειξη πειθαρχίας και υπακοής των στρατιωτών προς τους αρχηγούς τους. Σήμερα οι παρελάσεις δεν πραγματοποιούνται για διαφορετικό λόγο, έχουν μάλιστα εξέχουσα θέση και βαρύτητα στο θεσμό του στρατού, ένας θεσμός που μας είναι εχθρικός αφού μυεί στην ιεραρχία, την υποταγή, το σεξισμό, εγείρει τις φυλετικές διακρίσεις και προετοιμάζει ανθρώπους-πολεμικές μηχανές που θα δώσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο ενάντια στα συμφέροντά τους.  Στην ελληνική επικράτεια και στα τέλη του 19ου αιώνα, εμφανίστηκαν οι πρώτες μαθητικές παρελάσεις οι οποίες καθιερώθηκαν επίσημα από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, που εκτός την 25η Μαρτίου, επέβαλε –εκείνη την εποχή- και τη μαθητική παρέλαση για τον εορτασμό της 4ης Αυγούστου. Σήμερα, αυτό το φασιστικό κατάλοιπο συνεχίζει να υπάρχει στην Ελλάδα, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει καταργηθεί.

Με τις παρελάσεις οι μαθητές/τριες δε «μαθαίνουν ιστορία» ούτε «αποδίδουν φόρο τιμής προς τους πεσόντες υπέρ της ελευθερίας» . Αυτό που μαθαίνουν είναι να πειθαρχούν, να υπακούν και να αισθάνονται πιο οικεία το θεσμό του στρατού. Η επιβολή ανάγνωσης ποιημάτων και τραγουδιών “εθνικής υπερηφάνειας” στις «εθνικές γιορτές» ως συνοδευτικό των παρελάσεων, αποσκοπεί στην καλλιέργεια και την ανάπτυξη «εθνικής συνείδησης», μιας και τέτοια δεν υπάρχει έμφυτη σε κανέναν άνθρωπο, αφού και η ίδια η έννοια του «έθνους» είναι επίπλαστη. Η «εθνική συνείδηση» είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό για τη συγκρότηση της «εθνικής ενότητας», ένα εργαλείο που είναι τόσο χρήσιμο για τη συνέχιση της εκμετάλλευσης όλων μας, αφού μεταξύ άλλων λειτουργεί αποπροσανατολιστικά με τη δημιουργία φανταστικών εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, υποσκάπτοντας έτσι την ενότητα στην τάξη των καταπιεσμένων. Αυτή η «συνείδηση» σφυρηλατείται πάνω στον διαχωρισμό των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα του δέρματος, την θρησκεία, την καταγωγή, την κουλτούρα και την υπαγωγή τους σε ανώτερους και κατώτερους βάσει αυτών των χαρακτηριστικών. Έτσι και στις παρελάσεις μαθαίνουμε να διαχωριζόμαστε σε ψηλούς και κοντούς, σε άντρες και γυναίκες, σε καλούς και κακούς μαθητές. Η διαφορετικότητα μετατρέπεται σε ανωτερότητα και κατωτερότητα, ενώ ένα πανί αποκτά ιερή υπόσταση που ξεπερνά σε αξία την ανθρώπινη ζωή. Έτσι στην πιο αθώα του εκδοχή, ο καλλιεργούμενος ρατσισμός εκφράζεται από τους τσακωμούς για το αν δικαιούται ένα παιδί μη ελληνικής καταγωγής «να κρατήσει τη σημαία», και στην πιο ένοχη εκφράζεται με συνθήματα όπως “το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ” (συνθήματα ΟΥΚ, παρέλαση 25ης Μαρτίου 2010).

Ρατσισμός, σεξισμός, ανταγωνισμός, δουλικότητα. Αυτά καλλιεργούν οι παρελάσεις, ενώ την ίδια ώρα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται από αυτούς στους οποίους οφείλουν να στρέψουν το βλέμμα τους τιμητικά οι μαθητές/τριες που παρελαύνουν. Οι αγώνες για ελευθερία δεν γιορτάζονται μέσα από παρελάσεις. Στην ταξική κοινωνία της εκμετάλλευσης η άρνηση κάθε εθνικής ενότητας αποτελεί πρωταρχικό καθήκον κάθε καταπιεσμένου/ης. Η μόνη ενότητα είναι ταξική-αξιακή μας θέση.

ΔΕΝ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΚΑΝΕΝΑ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

ΥΠΑΡΧΗ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΑΧΗ: ΤΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΞΗΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών Περάματος

https://anarxikoiperamatos.espivblogs.net/