Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
Το ποδόσφαιρο, όπως και ο αθλητισμός γενικότερα, έχει αλλάξει ριζικά με το πέρασμα στον επαγγελματισμό και ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια έχει μεταβληθεί πλήρως από άθλημα σε χρηματιστηριακό προϊόν, που αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ στο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο. Ποδοσφαιριστές με συμβόλαια εκατομμυρίων ευρώ, με φήμη και αναγνωρισιμότητα όση ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη, μάνατζερς που αγοράζουν και πουλάνε ανθρώπινα κορμιά, κατασκευή φαρμάκων για αύξηση των επιδόσεων από τους πλέον εξειδικευμένους γιατρούς, στοιχήματα και κομπίνες, αποτελούν την πραγματικότητα του ποδοσφαίρου σήμερα.
Ταυτόχρονα συνεχίζει να αποτελεί για τους περισσότερους των οπαδών του φυγή από την αλλοτρίωση της καθημερινότητας και ένα τρόπο εκτόνωσης της κοινωνικής οργής προς όφελος της κυρίαρχης τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι η βία που επικρατεί στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο, είναι ίσως το μοναδικό είδος βίας που δεν θέλει να ελέγξει απόλυτα το κράτος, αφού τα οφέλη είναι περισσότερα ακόμη και όταν άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στο γήπεδο, όπως συχνά συμβαίνει. Η κυρίαρχη τάξη αντιλήφθηκε την οικειότητα, την ευχαρίστηση και την εκτόνωση που προσφέρει το ποδόσφαιρο στους οπαδούς του, από τη νηπιακή ηλικία του αθλήματος, και το χρησιμοποίησε με τέτοιο τρόπο που να χειραγωγεί τις μάζες για να προωθεί τα συμφέροντα της. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δικτατορικά/απολυταρχικά καθεστώτα προώθησαν εθνικές ομάδες ή συλλόγους και χρησιμοποίησαν έπειτα τις επιτυχίες τους για να εξυψώσουν το εθνικό φρόνημα και να ξεχαστεί η καταπίεση και ο αυταρχισμός, όπως το καθεστώς Βιδέλα στην αργεντινή το 1978 και η ελληνική χούντα το 1971 με τον παναθηναϊκό, ενώ αφθονούν οι περιπτώσεις επιχειρηματιών που κρύβονται πίσω από ποδοσφαιρικά σωματεία για να ξεπλένουν χρήμα και να τρομοκρατούν όποιον εμπλέκεται με τα συμφέροντα τους, μέσω του ελέγχου στρατών προβατοποιημένων οπαδών. Η κατάσταση χειραγώγησης και πολιτικής ύπνωσης στην οποία βυθίζει το ποδόσφαιρο τους οπαδούς του λειαίνει το δρόμο σε ποδοσφαιρικούς παράγοντες προς την πολιτική, με πρώτο διδάξαντα τον μπερλουσκόνι στην ιταλία, ενώ πρόσφατα στην ελλάδα πειραιώτες και βολιώτες βάφτισαν τοπικούς άρχοντες τους μαρινάκη και μπέο, που σκοπό έχουν να επωφεληθούν από τη διαχείριση των κεφαλαίων που θα επενδυθούν στις παράκτιες ζώνες.
Τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, όπως τα μουντιάλ και οι ολυμπιάδες, αποτελούν για το διεθνές κεφάλαιο αδιαμφισβήτητα μοναδική ευκαιρία για επενδυτικό οργασμό και υψηλή κερδοφορία. Τις περισσότερες φορές οι διοργανώσεις αυτές έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους ντόπιους πληθυσμούς, αφού οι επενδύσεις απομυζούν κυριολεκτικά την εγχώρια οικονομία, όπως συνέβη και στην ελλάδα με την ολυμπιάδα του 2004. Με πρόσχημα την είσοδο σε νέες ποδοσφαιρικές αγορές επιλέγονται κράτη με αναπτυσσόμενες οικονομίες, που δεν διαθέτουν όμως τις απαραίτητες υποδομές σε στάδια, εγκαταστάσεις, δίκτυα μεταφορών και τα οποία κατασκευάζουν με δυσθεώρητα κόστη.
Το μουντιάλ φέτος διοργανώνεται στη βραζιλία, μία χώρα με τεράστιες αντιφάσεις. Από τη μία οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης των τελευταίων δεκαετιών και από την άλλη οι χαώδεις κοινωνικές αντιθέσεις, η εικόνα των υπερπολυτελών κατοικιών των πλουσίων που είναι κτισμένες σχεδόν δίπλα στις παραγκουπόλεις, γνωστές σε όλους ως φαβέλες. Η υπερμεγέθυνση της οικονομίας ελάχιστα μείωσε την εκτεταμένη ένδεια και εγκατάλειψη και παρότι η βραζιλία είναι η 6η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, το 20% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές, πολλές φορές χωρίς ρεύμα, νερό και αποχέτευση. Το κράτος τα τελευταία τέσσερα χρόνια διεξάγει ένα διαρκή και ανήλεο πόλεμο ενάντια στους εξαθλιωμένους που ζουν στις φαβέλες. Με πρόσχημα την εκκαθάριση τους από την εγκληματικότητα πάνοπλοι αστυνομικοί και στρατιώτες επιτίθενται στις φαβέλες και σε κατειλημμένες εκτάσεις γης, προκειμένου αφενός να βρεθούν οι τεράστιες εκτάσεις που απαιτεί η κατασκευή ποδοσφαιρικών γηπέδων και άλλων εγκαταστάσεων και αφετέρου για να απομακρύνουν τη μιζέρια των φαβελών από τη θέα των ποδοσφαιρόφιλων που θα επισκεφτούν τη βραζιλία για να ζήσουν τη φαντασίωση τους. Οι πρώτες μαζικές εξώσεις συνέβησαν ως φυσική συνέπεια της εκτόξευσης, λόγω του μουντιάλ και της ολυμπιάδας, των τιμών της γης και των ενοικίων. Στη συνέχεια το κράτος βρήκε τους χώρους για να χτίσει τις υποδομές για τις δύο διοργανώσεις στις φαβέλες, ενώ αντίθετα οι επεμβάσεις σε ανεπτυγμένες αστικές περιοχές ήταν πολύ προσεκτικές, αποδεικνύοντας τον ταξικό χαρακτήρα των επεμβάσεων. Το αποτέλεσμα ήταν αναρίθμητες εξώσεις από κατοικίες, με περίπου 250.000 ανθρώπους να εκδιώχνονται από τα σπίτια τους και να μετακινούνται βίαια σε μακρινές αποστάσεις έως και 100 χιλιόμετρα. Η χρήση δακρυγόνων και όπλων στη διάρκεια των επιθέσεων είναι σύνηθες φαινόμενο, τα θύματα αθώα και πολυάριθμα (από τις αρχές του 2014 έως σήμερα τουλάχιστον 10 νεκροί, ανάμεσα τους και παιδιά), ενώ όταν οι δυνάμεις καταστολής συναντούν αντιστάσεις από τους κατοίκους αντεπιτίθενται με τόση σφοδρότητα που μετατρέπουν τις φαβέλες σε πραγματικά πεδία μάχης. Οι δολιοφθορές, οι εμπρησμοί, το κόψιμο νερού και ρεύματος, όπου αυτά υπάρχουν, αποτελούν επίσης συνήθεις μεθόδους που χρησιμοποιεί η αστυνομία για να εκδιώξει τους κατοίκους των φαβελών από τα σπίτια και τη γη τους.
Η μάστιγα της πορνείας και η σεξουαλική εκμετάλλευση των νεαρών φτωχών βραζιλιάνων αναμένεται να εκραγεί τις μέρες του μουντιάλ, αφού είναι ξεκάθαρο ότι το κράτος αντιλαμβάνεται το φαινόμενο ως εμπορεύσιμο προϊόν που πρόκειται να προσελκύσει περισσότερους τουρίστες και επομένως περισσότερα κέρδη. Δεν είναι τυχαίο ότι την τελευταία δεκαετία η πορνεία, προφανώς με την αρωγή του κράτους, έχει ήδη παρουσιάσει αλματώδη αύξηση με την παιδική πορνεία μάλιστα να έχει πενταπλασιαστεί και να μετρά μισό εκατομμύριο παιδιά.
Οι βραζιλιάνοι δεν έμειναν απαθείς σε όσα συμβαίνουν στη χώρα τους. Με αφορμή την απότομη αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων των ΜΜΜ τον Ιούνιο του 2013 κάποιες λίγες χιλιάδες που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν, γέννησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα πολυάριθμο και πολύμορφο κίνημα που αντιστέκεται σθεναρά μέχρι σήμερα. Η κατασταλτική μανία των μπάτσων απέναντι σε αυτές τις πρώτες διαδηλώσεις εξαγρίωσε τους βραζιλιάνους, τους νεολαίους της μεσαίας τάξης αρχικά και τους περισσότερο εξαθλιωμένους έπειτα, με αποτέλεσμα ένα εκατομμύριο να διαδηλώνουν ενάντια στη διαφθορά του κράτους, στην άνιση κατανομή του παραγόμενου πλούτου, στην άγρια καταστολή της αστυνομίας και ενάντια στην κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για το μουντιάλ του 2014 και την ολυμπιάδα του 2016. Είναι χαρακτηριστικό της διαφθοράς του βραζιλιάνικου κράτους ότι το μουντιάλ έχει κοστίσει περισσότερο από 27δις δολάρια, όσο κόστισαν δηλαδή τα τρία τελευταία μουντιάλ μαζί. Η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών, οι επιθέσεις και οι καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων σε όλη τη χώρα, τη στιγμή μάλιστα που διεξαγόταν το confederationcup ως προάγγελος του μουντιάλ, δημιούργησε πανικό στο κράτος. Από τη μία αναγκάστηκε να ακυρώσει την αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων των ΜΜΜ και από την άλλη απάντησε στις διαδηλώσεις με υπερβολική χρήση βίας, χρησιμοποιώντας εκτεταμένα θωρακισμένα οχήματα, πλαστικές αλλά και πραγματικές σφαίρες, με αποτέλεσμα πολυάριθμες συλλήψεις και τραυματισμούς, αλλά και νεκρούς.
Το κίνημα από τον περσινό Ιούνη έχει ωριμάσει, ενώ έχουν ενταχθεί και ομάδες που δεν συμμετείχαν αρχικά, όπως ιθαγενείς που διαδηλώνουν ενάντια στις εκχερσώσεις της γης τους, δάσκαλοι που διαμαρτύρονται για τους μισθούς πείνας και την ανυπαρξία υποδομών για την παιδεία, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ που μέχρι πρόσφατα απεργούσαν σε όλη τη χώρα για αυξήσεις στους μισθούς τους. Διαδηλώσεις και συγκρούσεις συμβαίνουν συχνά, ενώ πορείες έχουν προγραμματιστεί σε όλη τη διάρκεια του μουντιάλ. Από την άλλη πλευρά το βραζιλιάνικο κράτος σε αμηχανία εξοπλίζεται με τρομονόμους που ποινικοποιούν τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, ενώ 50.000 στρατιώτες και 170.000 αστυνομικοί έχουν περάσει ειδική εκπαίδευση από υπηρεσίες ξένων χωρών.
Η ευθύνη για τον πόλεμο εναντίον των φτωχών, την ακραία σεξουαλική εκμετάλλευση και το οικονομικό έγκλημα που διαπράττονται στην βραζιλία λόγω του μουντιάλ, δεν βαρύνει μόνο το στυγνό βραζιλιάνικο κράτος, τη διεφθαρμένη FIFA και τις εταιρείες που κερδοσκοπούν αλλά και όλους αυτούς που από την ασφάλεια του καναπέ τους θα παρακολουθήσουν τα ματς, αδιαφορώντας παγερά για όσα διαδραματίζονται στη βραζιλία. Τα μάτια μας δεν θα είναι στραμμένα σε καμία τηλεόραση, η αλληλεγγύη μας προς το λαό είναι δεδομένη, η ελπίδα μας για ταξική αντεπίθεση των καταπιεσμένων βραζιλιάνων ενάντια στους καταπιεστές τους έχει ήδη φουντώσει.
Πρωτοβουλία Αναρχικών Περάματος
http://anarxikoiperamatos.espivblogs.net
Το παραπάνω κείμενο και η αφίσα μοιράστηκαν/κολλήθηκαν στους δρόμους του Περάματος